W rozszerzeniu Analiza geotechniczna dostępny jest model Hoek'a-Brown'a. Model wykazuje zachowanie materiału liniowo-sprężystego idealnie plastycznego. Jego nieliniowe kryterium wytrzymałości jest najczęściej stosowanym kryterium zniszczenia skał.
Parametry materiału można wprowadzić bezpośrednio za pomocą
parametrów skały lub alternatywnie poprzez
klasyfikację GSI.
Szczegółowe informacje na temat tego modelu materiałowego oraz definicji danych wejściowych w programie RFEM można znaleźć w odpowiednim rozdziale Model Hoek'a-Brown'a instrukcji online rozszerzenia Analiza geotechniczna.
Czym są przeguby plastyczne? Przeguby plastyczne zgodnie z FEMA 356 mogą być używane do tworzenia krzywych pushover. Są to przeguby nieliniowe o wstępnie zdefiniowanych właściwościach plastyczności i kryteriach akceptacji dla prętów stalowych (rozdział 5 FEMA 356).
Czy chcesz modelować i analizować zachowanie bryły gruntowej? Aby to zapewnić, w programie RFEM zaimplementowano odpowiednie modele materiałowe. Można użyć zmodyfikowanego modelu Mohra-Coulomba z liniowo-sprężystym modelem idealnie plastycznym lub nieliniowo sprężystym modelem z edometryczną relacją naprężenie-odkształcenie. Kryterium graniczne, które opisuje przejście od obszaru sprężystości do obszaru płynięcia plastycznego, jest zdefiniowane według Mohra-Coulomba.
Czy znasz już model materiałowy Tsai-Wu? Łączy w sobie właściwości plastyczne i ortotropowe, co pozwala na specjalne modelowanie materiałów o charakterystyce anizotropowej, takich jak tworzywa sztuczne wzmocnione włóknami czy drewno.
Podczas uplastycznienia materiału naprężenia pozostają stałe. Zachodzi redystrybucja w zależności od sztywności występującej w poszczególnych kierunkach. Obszar sprężysty odpowiada powierzchni ortotropowej | Liniowy sprężysty model materiałowy (bryły). Dla strefy plastycznej ma zastosowanie następujące kryterium plastyczności według Tsai-Wu:
Wszystkie wytrzymałości są zdefiniowane jako dodatnie. Kryterium naprężeń można sobie wyobrazić jako powierzchnię eliptyczną w sześciowymiarowej przestrzeni naprężeń. Jeżeli jedna z trzech składowych naprężenia zostanie przyłożona jako stała wartość, powierzchnię tę można rzutować na trójwymiarową przestrzeń naprężeń.
Jeżeli wartość fy (σ), zgodnie z równaniem Tsai-Wu, płaski warunek naprężenia, jest mniejsza niż 1, naprężenia znajdują się w strefie sprężystej. Powierzchnia plastyczna zostaje osiągnięta, gdy fy (σ) = 1; wartości większe niż 1 nie są dozwolone. Zachowanie modelu jest idealnie plastyczne, co oznacza, że nie występuje usztywnienie.
Obszerna baza danych materiałów o prawie wszystkich kombinacjach kamienia i zapraw dostępnych na rynku austriackim (asortyment jest stale poszerzany, również dla innych krajów)
Automatyczne określanie wartości materiałów zgodnie z Eurokodem 6 (ÖN EN 1996‑X)
Pomoże Ci w tym również program. Moduł określa siły w śrubach na podstawie obliczeń na modelu ES i oblicza je automatycznie. Można przeprowadzić obliczenia nośności śrub w przypadku uszkodzenia w przypadku rozciągania, ścinania, docisku otworu i przebicia zgodnie z normą. Na tym etapie program zajmuje się wszystkim innym. Określa wszystkie niezbędne współczynniki i wyświetla je w przejrzysty sposób.
Chcesz przeprowadzić obliczenia spoin? W takim przypadku wymagane naprężenia są również określane w modelu ES. Następnie element Spoina jest modelowany jako sprężysto-plastyczny element powłokowy, gdzie każdy element MES jest sprawdzany pod kątem sił wewnętrznych. (Kryterium plastyczności ma odzwierciedlać zniszczenie wg AISC J2-4 i J2-5 (sprawdzenie nośności spoiny) oraz J2-2 (sprawdzenie nośności metalu nieszlachetnego). Obliczenia można również przeprowadzić z uwzględnieniem częściowych współczynników bezpieczeństwa wybranego załącznika krajowego.
Obliczenia plastyczne płyty można przeprowadzić, porównując istniejące odkształcenie plastyczne z dopuszczalnym odkształceniem plastycznym. Domyślnie jest on ustawiony na 5% dla AISC 360, ale można go zdefiniować poprzez zdefiniowanie przez użytkownika 5% zgodnie z EN 1993-1-5, Załącznik C lub przez użytkownika.
Import odpowiednich informacji i wyników z programu RFEM
Zintegrowana, edytowalna biblioteka materiałów i przekrojów
Rozsądne i pełne wstępne ustawianie parametrów wejściowych
Obliczanie przebicia na słupach (wszystkie kształty przekrojów), końcach ścian i narożach ścian
Automatyczne rozpoznawanie położenia węzła przebicia na podstawie modelu RFEM
Wykrywanie krzywych lub splajnów jako granicy obwodu kontrolnego
Automatyczne uwzględnienie wszystkich otworów w płytach zdefiniowanych w modelu RFEM
Konstrukcja i przedstawienie graficzne obwodu kontrolnego
Opcjonalne obliczenia z niewygładzonym naprężeniem stycznym wzdłuż obwodu kontrolnego, odpowiadającym rzeczywistemu rozkładowi naprężeń stycznych w modelu ES
Wyznaczanie współczynnika przyrostu obciążenia β na podstawie całkowicie plastycznego rozkładu ścinania jako współczynników stałych zgodnie z EN 1992‑1-1, pkt. 6.4.3 (3), w oparciu o EN 1992-1-1, rys. 6.21N lub zgodnie ze specyfikacją zdefiniowaną przez użytkownika
Numeryczne i graficzne wyświetlanie wyników (3D, 2D oraz w przekrojach)
Obliczanie płyty na przebicie bez zbrojenia na przebicie
Jakościowe określenie wymaganego zbrojenia na przebicie
Wymiarowanie i analiza zbrojenia podłużnego
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM
RSECTION oblicza wszystkie istotne właściwości przekroju. Obejmuje to również graniczne siły plastyczne. W przypadku przekrojów składających się z różnych materiałów, RSECTION określa idealne właściwości przekroju.
Z RSECTION użytkownik ma wiele możliwości. Można na przykład obliczyć naprężenia wynikające z siły osiowej, dwuosiowych momentów zginających i sił tnących, głównego i drugorzędnego momentu skręcającego oraz bimomentu deplanacyjnego dla dowolnego kształtu przekroju. Należy wyznaczyć naprężenia równoważne zgodnie z hipotezą naprężeń autorstwa von Misesa, Treski i Rankine'a.
Czy wiecie, że...? W przypadku odciążenia elementu konstrukcyjnego za pomocą plastycznego modelu materiałowego, w przeciwieństwie do modelu Izotropowy | Nieliniowy sprężysty model materiałowy, odkształcenie pozostaje po całkowitym odciążeniu.
Do wyboru są trzy różne typy definicji:
Norma (definicja naprężenia równoważnego, przy którym materiał ulega uplastycznieniu)
Bilinearny (definiowanie naprężenia zredukowanego i modułu wzmocnienia)
Rozszerzone odkształcenia prętów, powierzchni i brył można wyświetlić (np. istotne odkształcenia główne, równoważne odkształcenia całkowite itd.) w Nawigatorze projektu - Wyniki w programie RFEM oraz w Tabeli 4.0.
Można na przykład wyświetlić główne odkształcenia plastyczne podczas wymiarowania plastycznego połączeń z elementami powierzchniowymi.
Import materiałów, przekrojów i sił wewnętrznych z RFEM/RSTAB
Wymiarowanie stali dla przekrojów cienkościennych zgodnie z EN 1993‑1‑1: 2005 i EN 1993‑1‑5: 2006
Automatyczna klasyfikacja przekrojów według EN 1993-1-1:2005 + AC:2009, rozdział 5.5.2 oraz EN 1993-1-5:2006, rozdział 4.4 (przekrój klasy 4) z możliwością określenia szerokości efektywnej zgodnie z załącznikiem E dla naprężeń poniżej fy
Integracja parametrów dla następujących załączników krajowych:
DIN EN 1993-1-1/NA: 2015-08 (Niemcy)
ÖNORM B 1993-1-1: 2007-02 (Austria)
NBN EN 1993-1-1/ANB: 2010-12 (Belgia)
BDS EN 1993-1-1/NA: 2008 (Bułgaria)
DS/EN 1993-1-1 DK NA: 2015 (Dania)
SFS EN 1993-1-1/NA: 2005 (Finlandia)
NF EN 1993-1-1/NA: 2007-05 (Francja)
ELOT EN 1993-1-1 (Grecja)
UNI EN 1993-1-1/NA: 2008 (Włochy)
LST EN 1993-1-1/NA: 2009-04 (Litwa)
UNI EN 1993-1-1/NA:2011-02 (Włochy)
MS EN 1993-1-1/NA: 2010 (Malezja)
NEN EN 1993-1-1/NA: 2011-12 (Holandia)
NS EN 1993-1-1/NA: 2008-02 (Norwegia)
PN EN 1993-1-1/NA: 2006-06 (Polska)
NP EN 1993-1-1/NA:2010-03 (Portugalia)
SR EN 1993-1-1/NB:2008-04 (Rumunia)
SS EN 1993-1-1/NA:2011-04 (Szwecja)
SS EN 1993-1-1/NA:2010 (Singapur)
STN EN 1993-1-1/NA:2007-12 (Słowacja)
SIST EN 1993-1-1/A101:2006-03 (Słowenia)
UNE EN 1993-1-1/NA:2013-02 (Hiszpania)
CSN EN 1993-1-1/NA: 2007-05 (Republika Czeska)
BS EN 1993-1-1/NA:2008-12 (Wielka Brytania)
CYS EN 1993-1-1/NA: 2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Automatyczne określanie wszystkich wymaganych współczynników dla obliczeniowej wartości nośności na wyboczenie giętne N b , Rd
Automatyczne określanie idealnego sprężystego momentu krytycznego Mcrdla każdego pręta lub zbioru prętów we wszystkich miejscach x według metody wartości własnej lub poprzez porównanie wykresów momentów. Użytkownik musi jedynie określić boczne podpory pośrednie.
Wymiarowanie prętów o zmiennej wysokości przekroju, przekrojów niesymetrycznych lub zbiorów prętów według ogólnej metody opisanej w EN 1993-1-1, 6.3.4
Podczas stosowania metody ogólnej według 6.3.4, opcjonalnie można zastosować "europejską krzywą zwichrzenia" według Naumesa, Strohmanna, Ungermanna, Sedlacka (Stahlbau 77 (2008), strona 748-761)
Możliwość uwzględniania ograniczeń obrotu (np. blacha trapezowa lub płatwie)
Opcjonalne uwzględnianie panela usztywniającego (np. blacha trapezowa lub płatwie)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Warping Torsion (wymagana licencja) do analizy stateczności według analizy drugiego rzędu jako analiza naprężeń wraz z uwzględnieniem siódmego stopnia swobody (skręcanie)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Plastyczność (wymagana licencja) do plastycznej analizy przekrojów zgodnie z metodą Partial Internal Forces Method (PiFM) i metodą sympleksową dla przekrojów ogólnych (w połączeniu z rozszerzeniem modułu RF-/STEEL-Warping Torsion możliwe jest przeprowadzenie obliczeń plastycznych zgodnie z analizą drugiego rzędu)
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Cold-Formed Section (wymagana licencja) do obliczeń stanu granicznego nośności i użytkowalności dla prętów stalowych formowanych na zimno, zgodnie z normami EN 1993-1-3 i EN 1993-1-5
Obliczenia w SGN: możliwość wybrania pomiędzy podstawowymi i wyjątkowymi sytuacjami obliczeniowymi dla każdego przypadku, grupy lub kombinacji obciążeń
Obliczenia w SGU: możliwość wybrania charakterystycznych, częstych lub quasi-stałych sytuacji obliczeniowych dla każdego przypadku, grupy lub kombinacji obciążeń
Możliwa jest analiza rozciągania zdefiniowanego pola przekroju netto dla początków i końców prętów
Obliczanie spoin spawanych przekrojów
Opcjonalne uwzględnienie deplanacji sprężystej dla podpór węzłowych w zbiorach prętów
Graficzne przedstawianie stopni wykorzystania przekroju na wykresie i na modelu w programie RFEM/RSTAB
Określanie głównych sił wewnętrznych
Możliwość filtrowania wyników graficznych w programie RFEM/RSTAB
Graficzne wyświetlanie stopni wykorzystania przekroju i klas przekrojów w renderowanym widoku
Kolorowe skale w tabelach wyników
Automatyczna optymalizacja przekrojów
Transfer zoptymalizowanych przekrojów do programu RFEM/RSTAB
Wykaz materiałów według prętów i zbiorów prętów
Bezpośredni eksport danych do aplikacji MS Excel
Przejrzysty protokół wydruku pozwalający sprawdzić wyniki obliczeń
W obliczeniach nośności przekroju uwzględniane są wszystkie kombinacje sił wewnętrznych.
W przypadku wymiarowania przekrojów metodą MTP, siły wewnętrzne przekroju, działające w układzie osi głównych odniesionych do środka ciężkości lub środka ścinania, są przekształcane na lokalny układ współrzędnych w środku środnika i jest zorientowana w kierunku środnika.
Poszczególne siły wewnętrzne są rozkładane na górną i dolną półkę oraz na środniku, a także określane są graniczne siły wewnętrzne części przekroju. O ile naprężenia tnące i momenty w pasie mogą być przenoszone, nośność osiowa i nośność graniczna na zginanie przekroju są określane za pomocą pozostałych sił wewnętrznych i porównywane z istniejącą siłą i momentem. W przypadku przekroczenia naprężenia ścinającego lub nośności pasa obliczeń nie można przeprowadzić obliczeń.
Metoda Simplex określa zwiększający się współczynnik plastyczny dla zadanej kombinacji sił wewnętrznych na podstawie obliczeń SHAPE-THIN. Odwrotna wartość współczynnika powiększenia stanowi stopień wykorzystania przekroju.
Przekroje eliptyczne są analizowane pod kątem ich nośności plastycznej, korzystając z nieliniowej optymalizacji analitycznej. Metoda ta jest podobna do metody sympleks. Oddzielne przypadki obliczeniowe umożliwiają elastyczną analizę wybranych prętów, zbiorów prętów i oddziaływań oraz poszczególnych przekrojów.
Parametry istotne dla obliczeń, takie jak np. obliczenia wszystkich przekrojów zgodnie z metodą sympleks.
Wyniki obliczeń plastycznych są jak zwykle wyświetlane w RF-/STEEL EC3. Odpowiednie tabele wyników zawierają siły wewnętrzne, klasy przekrojów, obliczenia ogólne i inne dane wynikowe.
Rozszerzenie modułu RF-/STEEL Plasticity jest w pełni zintegrowane z RF‑/STEEL EC3. Dane można wprowadzać w taki sam sposób, jak w przypadku zwykłych obliczeń w RF-/STEEL EC3. Jednak w ustawieniach szczegółowych (patrz rysunek) konieczne jest aktywowanie projektowania plastycznego przekrojów.
Pełna integracja z modułem dodatkowym RF-/STEEL EC3
Projektowanie przekrojów dla rozciągania, ściskania, zginania, skręcania, ścinania i złożonych sił wewnętrznych
Plastyczne projektowanie prętów zgodnie z analizą drugiego rzędu z uwzglednieniem 7 stopni swobody, łącznie z wyboczeniem giętno-skrętnym (konieczne rozszerzenie modułu RF-/STEEL Warping Torsion).
SHAPE-THIN określa wszystkie odpowiednie charakterystyki przekroju, wraz z plastycznymi siłami granicznymi i momentami. Nakładające się powierzchnie są uwzględniane w sposób realistyczny. Dla przekrojów utworzonych z różnych materiałów, SHAPE-THIN określa idealne charakterystyki przekroju w odniesieniu do materiału referencyjnego.
Oprócz analizy naprężeń w stanie sprężystym, można prowadzić również obliczenia w stanie plastycznym, zawierające interakcję sił wewnętrznych dla różnorodnych kształtów przekroju. Obliczenia interakcji plastycznej prowadzane są według metody Simplex. Podczas analizy naprężeń można wybrać różne teorie (Tresca lub von Mises).
SHAPE-THIN przeprowadza klasyfikację przekroju zgodnie z EN 1993-1-1 i EN 1999-1-1. W przypadku przekrojów stalowych o przekroju 4, program określa szerokości efektywne dla płyt usztywnionych lub nieusztywnionych, zgodnie z EN 1993-1-1 i EN 1993-1-5. W przypadku przekrojów aluminiowych o przekroju klasy 4, program oblicza grubości efektywne zgodnie z EN 1999-1-1.
Opcjonalnie SHAPE-THIN sprawdza wartości graniczne c/t zgodnie z metodami obliczeniowymi el-el, el-pl lub pl-pl zgodnie z DIN 18800. Przekrój jest klasyfikowany według danej kombinacji sił wewnętrznych.
Import odpowiednich informacji i wyników z programu RFEM
Zintegrowana, edytowalna biblioteka materiałów i przekrojów
Rozszerzenie EC2 dla RFEM umożliwia wymiarowanie prętów z betonu zbrojonego zgodnie z EN 1992-1-1:2004 (Eurokod 2) i zgodnie z następującymi załącznikami krajowymi:
DIN EN 1992-1-1/NA/A1:2015-12 (Niemcy)
ÖNORM B 1992-1-1:2018-01 (Austria)
NBN EN 1992-1-1 ANB:2010 (Belgia)
BDS EN 1992-1-1:2005/NA:2011 (Bułgaria)
EN 1992-1-1 DK NA:2013 (Dania)
NF EN 1992-1-1/NA:2016-03 (Francja)
SFS EN 1992-1-1/NA:2007-10 (Finlandia)
UNI EN 1992-1-1/NA:2007-07 (Włochy)
LVS EN 1992-1-1:2005/NA:2014 (Łotwa)
LST EN 1992-1-1:2005/NA:2011 (Litwa)
MS EN 1992-1-1:2010 (Malezja)
NEN-EN 1992-1-1+C2:2011/NB:2016 (Holandia)
NS EN 1992-1 -1:2004-NA:2008 (Norwegia)
PN EN 1992-1-1/NA:2010 (Polska)
NP EN 1992-1-1/NA:2010-02 (Portugalia)
SR EN 1992-1-1:2004/NA:2008 (Rumunia)
SS EN 1992-1-1/NA:2008 (Szwecja)
SS EN 1992-1-1/NA:2008-06 (Singapur)
STN EN 1992-1-1/NA:2008-06 (Słowacja)
SIST EN 1992-1-1:2005/A101:2006 (Słowenia)
UNE EN 1992-1-1/NA:2013 (Hiszpania)
CSN EN 1992-1-1/NA:2016-05 (Republika Czeska)
BS EN 1992-1-1:2004/NA:2005 (Wielka Brytania)
TKP EN 1992-1-1:2009 (Białoruś)
CYS EN 1992-1-1:2004/NA:2009 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Rozsądne i pełne wstępne ustawianie parametrów wejściowych
Obliczanie przebicia na słupach, końcach ścian i narożach ścian
Automatyczne rozpoznawanie położenia węzła przebicia na podstawie modelu RFEM
Wykrywanie krzywych lub splajnów jako granicy obwodu kontrolnego
Automatyczne uwzględnienie wszystkich otworów w płytach zdefiniowanych w modelu RFEM
Struktura i wyświetlanie graficzne obwodu kontrolnego przed rozpoczęciem obliczeń
Jakościowe określanie zbrojenia na przebicie
Opcjonalne obliczenia z niewygładzonym naprężeniem stycznym wzdłuż obwodu kontrolnego, odpowiadającym rzeczywistemu rozkładowi naprężeń stycznych w modelu ES
Wyznaczanie współczynnika przyrostu obciążenia β na podstawie całkowicie plastycznego rozkładu ścinania jako stałych współczynników zgodnie z EN 1992‑1-1, pkt. 6.4.3 (3), w oparciu o EN 1992‑1‑1, rys. 6.21N lub wg specyfikacji użytkownika
Integracja oprogramowania do obliczeń firmy Halfen, producenta zbrojenia usztywniającego
Numeryczne i graficzne wyświetlanie wyników (3D, 2D oraz w przekrojach)
Obliczenia na ścinanie przy przebiciu ze zbrojeniem na ścinanie lub bez
Opcjonalne uwzględnienie momentów minimalnych zgodnie z EN 1992-1-1 przy określaniu zbrojenia podłużnego
Wymiarowanie lub analiza zbrojenia podłużnego
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM
W RF-/LTB obliczenia są zazwyczaj przeprowadzane zgodnie z metodą prętów zastępczych zgodnie z DIN 18800, część 2. W osobnym oknie dialogowym można jednak wprowadzić szczegółowe ustawienia dla obliczeń:
Obliczenia według Bird/Heil
Opcjonalnie w programie można zastosować metodę według Bird/Heil
wymagana sztywność na ścinanie Sreq
obciążenie zwichrzenie Nki
krytyczny moment wyboczeniowy Mki
.
Ta plastyczna-plastyczna metoda obliczeń ma zastosowanie tylko dla utwierdzeń bocznych i skrętnych ze zginaniem prostym i jednoczesnym przyłożeniem obciążenia na górną półkę. Dalsze wymagania, które należy spełnić, można znaleźć w instrukcji obsługi programu. W przypadku wystąpienia nieprawidłowych warunków (np. zginanie dwukierunkowe) moduł RF-/LTB wyświetla odpowiedni komunikat o błędzie. Dodatkowo, współczynnik redukcyjnyκM dla momentów zginających My można ustawić na 1,0 w przypadku utwierdzonej osi obrotu.
Nieobliczalne siły wewnętrzne
Jeżeli iloraz siły wewnętrznej i w pełni plastycznej siły wewnętrznej spadnie poniżej określonej wartości, można pominąć nieobliczalne siły wewnętrzne i tym samym wykluczyć je z obliczeń. W ten sposób można pominąć na przykład mały moment względem słabej osi, unikając w ten sposób metody ze zginaniem dwukierunkowym.
Naddatek zgodnie z DIN 18800, część 2, element (320) i element (323)
Automatyczne określanie ζ
Jeżeli współczynnik do wyznaczania idealnego sprężystego momentu krytycznego Mcr ma być określany automatycznie, można wybrać jeden z następujących typów:
Numeryczne obliczanie potencjału sprężystego
Porównanie wykresów momentów
Australijska norma AS 4100-1990
Amerykańska norma AISC LRFD
Podczas wyrównywania rozkładów momentów można użyć biblioteki, która zawiera ponad 600 rozkładów momentów w tabelach.
W osobnym oknie dialogowym można wprowadzić szczegółowe ustawienia dla obliczeń:
Metoda obliczeń według DIN 18800
Metoda obliczeniowa 1 wg el. (321)
Metoda obliczeniowa 2 wg El. (322)
Metoda analizy
Sprężysto - plastyczny według DIN 18800
Sprężysto-sprężysty zgodnie z publikacją Kretschmar, J./Österrieder, P./beirow, B.
Obciążenie graniczne przekrojów ogólnych
Przekroje ogólne - obejmują one wszystkie przekroje, które nie mogą być przypisane do pojedynczych lub podwójnie symetrycznych przekrojów dwuteowych, przekrojów skrzynkowych lub rurowych - mogą być również obliczane zgodnie z metodą prętów równoważnych na wyboczenie giętne. W tym przypadku jednak plastyczne właściwości przekroju są określane bez warunków interakcji. Dopuszczalne granice zastosowania dla tego uwzględnienia zależą od stosunku istniejącej siły wewnętrznej do w pełni plastycznej siły wewnętrznej. Pięć pól wprowadzania umożliwia definiowanie ustawień przez użytkownika.
Sprawdzenie wartości granicznej (c/t)
W tej sekcji okna dialogowego można aktywować lub dezaktywować kontrolę stosunków c/t.
Traktowanie kombinacji wyników
Podczas obliczania kombinacji wyników zestaw wyników uzyskuje się dzięki superpozycji wyników w każdym miejscu pręta, co uniemożliwia jednoznaczne określenie współczynników momentu. W tej sekcji można zatem dowolnie zdefiniować globalny współczynnik momentu dla obliczeń kombinacji wyników. Wstępnie zdefiniowane wartości są bezpieczne, niezależnie od metody obliczeniowej.
Obliczenia na rozciąganie, ściskanie, zginanie, ścinanie i kombinację sił wewnętrznych
Analiza stateczności dla wyboczenia giętnego i zwichrzenia
Automatyczne określanie krytycznych obciążeń wyboczeniowych i współczynników stateczności dla zwichrzenia zgodnie z Załącznikiem B
Możliwość zastosowania oddzielnych podpór bocznych do belek
Automatyczna analiza stateczności lokalnej i sprawdzenie kryteriów projektowania plastycznego przekroju
Analiza deformacji (użytkowalność)
Optymalizacja przekroju
Szeroki wybór przekrojów, takich jak dwuteowniki walcowane, ceowniki, przekroje zamknięte prostokątne, kątowniki, teowniki. Przekroje spawane: Dwuteowe (symetryczne i asymetryczne względem mocnej osi), ceowniki (symetryczne względem mocnej osi), prostokątne przekroje zamknięte (symetryczne i asymetryczne względem mocnej osi), kątowniki, rury okrągłe i pręty okrągłe
Przejrzyście ułożone tabele wyników
Szczegółowa dokumentacja wyników wraz z odniesieniami do równań obliczeniowych z zastosowanej normy
Różne opcje filtrowania i sortowania wyników, w tym wyświetlanie wyników według prętów, przekrojów, położenia x lub przypadków obciążenia, kombinacji obciążeń i kombinacji wyników
Tabela wyników dla smukłości pręta i głównych sił wewnętrznych
Obliczenia są przeprowadzane sukcesywnie dla każdego kroku obciążenia. Odkształcenia stałe (plastyczne) poprzednich kroków obciążenia są uwzględniane przy obliczaniu dalszych kroków obciążenia. W ten sposób możliwe jest również przeprowadzenie obliczeń z uwzględnieniem podparcia konstrukcji.
Obciążenia poszczególnych kroków są sumowane (w zależności od znaków) w trakcie całego procesu obliczeniowego. Można wybrać dowolną metodę analizy (liniowa, statyczna, analiza dużych deformacji i analiza postkrytyczna). Ponadto moduł zarządza globalnymi ustawieniami obliczeń.